Ostatnio trafiłam na cytat, który zapadł mi w pamięć. „Życie jest zbyt krótkie, aby pić niedobre wino, nie jeść lodów i marnować czas na ludzi, którzy nie przeskoczyliby dla nas kałuży” – jakie to prawdziwe! Jak często tracimy swój czas na robienie rzeczy, na które nie mamy do końca ochoty i poświęcamy go tym, którzy niekoniecznie na to zasługują? Z drugiej strony, czy nie zdarza nam się odmawiać propozycji, z których w głębi duszy chcielibyśmy skorzystać i czy w codziennym pędzie nie zapominamy o sobie i swoich potrzebach?

Dania to deszczowy skandynawski kraj, którego średnia temperatura w lecie wynosi około 16 stopni. Czy wiedzieliście, że w stolicy tego niewielkiego państwa, Kopenhadze, istnieje Instytut Badań nad Szczęściem? Duńczycy od kilku dobrych lat są w czołówce najszczęśliwszych narodów świata. Dwa lata temu mieszkańcy Danii zajęli nawet pierwsze miejsce w rankingu! Dla porównania my, Polacy, zajęliśmy zaszczytną 46. pozycję. W czym tkwi sekret mieszkańców tego małego, zimnego kraju i co jest główną składową duńskiego szczęścia?

Ania mogła zostać fotografem, uwielbiała uwieczniać w kadrze wspomnienia i zatrzymywać je na czarno – białych fotografiach. Nieśmiało marzyła o własnym zakładzie fotograficznym, takim ze złotym szyldem na drzwiach, przeszkloną witryną, czerwonymi tapetami na ścianach i dzbankiem zimnej lemoniady dla klientów. Krzysiek mógł być pisarzem. Kochał czytać, fascynował go świat poezji. Opowiadania i wiersze pisał wprawdzie do szuflady, ale coraz śmielej myślał o pokazaniu swojej twórczości innym.  Janek mógł zdać maturę i pójść na wymarzoną medycynę.

Rozpoczęły się długo wyczekiwane wakacje, a więc początek sezonu urlopowego. Wypoczynek od dawna jest zaplanowany, bilety zabukowane, noclegi zarezerwowane, bagaże spakowane. Wszystko gotowe, wyruszamy! Podróż się dłuży, więc z nudów przeglądamy internet, oglądamy mijane bilbordy, wertujemy kolorowe gazety i… zaczynają nas ogarniać wątpliwości. Jak uzyskać idealną figurę i zdążyć z formą do lata? Czy jesteś gotowa na sezon bikini?

Opadły już emocje po majowym egzaminie dojrzałości. Wkrótce maturzyści otrzymają wyniki i zdecydują, co zrobić dalej ze swoim życiem i edukacją. Część pójdzie na studia, inni podejmą pierwszą pracę. Który wybór jest najlepszy? Trudno powiedzieć. Znam ludzi, którzy skończyli wymagające, powszechnie uznane za prestiżowe studia i nie udało im się znaleźć pracy w zawodzie.

Czy mieliście w dzieciństwie ulubionego superbohatera? Takiego, o którym z wypiekami na twarzy czytaliście w książkach, którego losy z zapartym tchem śledziliście na stronach komiksów, któremu kibicowaliście z rodzeństwem podczas wieczornych seansów bajek? Ja, jak chyba większość z nas, miałam. Teraz zresztą też mam, nawet kilku, tyle że wraz z biegiem lat i upływem czasu trochę zmieniłam sposób pojmowania terminu bohater.

Jesienią ubiegłego roku pewien ornitolog przemierzający Puszczę Białowieską napotkał na niecodzienny widok. Jego oczom ukazało się stado kilkudziesięciu żubrów, wśród których wypatrzył zwierzę różniące się od pozostałych kolorem i budową. Najpierw pomyślał, że to jakaś mutacja, po chwili jednak zorientował się, że osobliwą towarzyszką dzikich zwierząt jest… krowa. Tak, krowa! Jak okazało się, kilka miesięcy temu zwierzę uciekło właścicielowi i od tego czasu towarzyszy stadu żubrów.

Jedni kojarzą je z magicznym i radosnym czasem spędzanym z najbliższymi, inni z pełnym przepychu festiwalem hiperkonsumpcji. Bez względu na to, czy z utęsknieniem i niecierpliwością ich wyczekiwaliśmy, czy raczej traktowaliśmy je jako chwilę wytchnienia od pracy czy szkoły, większość przyzna, że minęły one (zbyt) szybko. Święta, święta i po świętach! Z badań zwyczajów konsumenckich wynika, że przeciętny Polak wydaje w grudniu około 1100 złotych, przy czym z roku na rok kwota ta wzrasta. Jak zwyczajowo przygotowujemy się do świąt?

Dagmara ma 28 lat. Pochodzi z Rzeszowa, od 3 lat mieszka w Gdańsku. Pracuje w dużej międzynarodowej korporacji, dobrą posadę udało jej się zdobyć od razu po skończeniu studiów. Jest ambitna, zdeterminowana i wytrwała. Zresztą, zawsze taka była. Dużo pracuje, bo chce się wykazać - przed przełożonym i sobą samą. Często zostaje w biurze po godzinach, nie ma więc zbyt wiele czasu (i sił) na życie towarzyskie. Parę dni temu w końcu dostała upragniony awans. Okupiony wieloma nieprzespanymi nocami, nerwami i nadgodzinami. Wreszcie poczuła się doceniona.

W końcu nadeszła TA pora. Czas picia hektolitrów gorącej herbaty cynamonowej, pieczenia dyniowego ciasta, chowania się z książką pod ciepłym, grubym kocem i spacerów wśród tańczących na wietrze liści. Z jesienią jest tak, że przez jednych jest z niecierpliwością wyczekiwana, a przez innych szczerze znienawidzona. Coraz krótsze dni i często szarobura aura potęgują u wielu z nas melancholijny, a czasem depresyjny nastrój. Jak temu zaradzić? Oto kilka propozycji na radzenie sobie z jesienną chandrą.